Działka ewidencyjna nazywana jest również często działką geodezyjną lub działką katastralną. To najmniejsza jednostka powierzchniowa podziału kraju dla celów ewidencji gruntów i budynków.
Doskonale jej definicję określa § 9. pkt 1. Rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. z 2001 r. Nr 38, poz. 454).
Zgodnie z definicją ujętą w Rozporządzeniu w sprawie ewidencji gruntów i budynków, działka ewidencyjna jest ciągłym obszarem gruntu, położonym w granicach jednego obrębu, jednorodnym pod względem prawnym, wydzielonym z otoczenia za pomocą linii granicznych[1].
